#1
Dyk zaprasi ž mianie ty ŭ sani
I lejcy vypuści z ruki!
Niachaj imčać nas koni sami
Bialutkim bieraham raki!
Jany siahońnia štości čujuć...
Nia ŭ rosnych travach na łuhach,
A ŭpieršyniu ŭ žyćci načuju
Ja ŭ miakkich studzieńskich śniahach
Takaja noč! Takija zory!
Źviniać brazhotki pad duhoj,
Kachańnia dziŭnyja uzory –
Paŭnočnym źziańniem nad rakoj
Ŭdychaju siena asałodu
I śnieh chapaju na latu,
Kazałi – nie chadzi pa lodzie,
A ja na samym na ladku!
#2
Partret mnie hety nahadaŭ
Sukienku z pacierkaj błiskučaj.
Žanočy tvar, uzdych balučy
Partret mnie hety nahadaŭ.
Jak i tady, była zima,
Zastolnyja hučałi tosty,
I vočy havaryłi štości,
Jak i tady, była zima!
Pušysty śnieh i koniej chrap,
Zvanočkaŭ cichi pierazvon,
Zdavałasia ŭsio heta – son,
Pušysty śnieh i koniej chrap!
Kudy prapała taja noč,
Karunkavy, šaŭkovy velum.
Pakojčyk, niby ŭ bezie biełym,
Kudy prapała taja noč!
#3
Ach, što zrabiła ty, zima!
Navošta mnoha abiacała!
Ja vieryła, a ty ŭziała
I biessaromna ašukała.
Mo ad taho praź bieły śnieh
Ja z hanarłivaj hałavoju
Idu, zabyŭšysia na śmiech,
Ab ščaści havaru z taboju.
|
|
